"Sonrasını görüyorum! Kaos'leyin hor görülüyor işte erdemliliğim. Sizi bekleyen şaşkınlığın yanında nedir ki benim o yokluğum!" Ofelya / Arthur Rimbaud
"ANLAMSIZLIĞIN İÇİNDE BİR ANLAM"
Ay ışığı hariç yeryüzünü aydınlatan bütün ışıkların kaynağı kesilmişti sanırım o gece. Arabanın içinden dışarıyı seyrediyor, bir taraftan da arabayı kullanan yirmi senelik arkadaşımın dediklerini anlamlandırmaya çalışıyordum. Ay ışığının deniz üzerinde oluşturduğu yansımada, yeni başlayan yağmur damlacıklarını görebiliyordum. Karanlık gecede arkadaşımın sesi yanında arabanın sileceklerinin çıkarttığı ses vardı. Yağmur, arabanın ön camını tam olarak ıslatmamış olmasına rağmen, çalışan sileceklerin çıkarttığı o ses: Sanki burnumun içerisinden girerek beynime hücum eden yüzlerce böcek, bu çıkan sesle kafatasımın içinde parti veriyorlardı. Radyoda çalan şarkı biterken araya giren spiker ‘kazaların bilmem kaçının yağmurun ilk başladığı sıralarda gerçekleştiği' yorumunu yaptığı o anda arkadaşım yüzünü yüzüme yaklaştırıp; "Yapalım mı, yapmayalım mı?" diye sordu? Virajdan hızlı bir şekilde çıkan arabayı fark etmedi. Direksiyona hızlıca uzandım ve sağa kırdım. Arabanın korna sesi gürültülü bir şekilde uzaklaşıp gitti. Kızgın bir şekilde; "Böyle bir şeyin gerçekleşmesi imkânsız. Saçmalıyorsun. Yola bak öldüreceksin bizi," dedim.
"Amacım da o zaten. Kısa bir süreliğine öleceğiz. Ruhlarımızın transferi gerçekleştikten sonra tekrar dirileceğiz."
"Dirilece |
