[Şiir]"İşedim Gökyüzüne" | Hürehni Fırat Öncü |
|
I.Bir ölüm duyuyorumGece ateşliyor her şeyi Mağazalarda kimlik gıcırtısı bir iç çekiş Parmakları ve elbiseleri yollara saçıldı yıldızların. "Beden ve ruh", "Beden ve ruh" Algı genişliyor, omuzlar düşük Geri zekâlı bir realist bağırıyor, sokağın köşesinden - “Yıldızlar senin değil şair Astronotlar sigara dahi içmiyorlar teğet geçerken Aradığın yıldızlardan düştü tüm şairler..." Zıpkına düşüyor postmodern gevezelik Ve bildim bileli; Tüm dinler en iyi postmodern ürünleri verdiler Ve aptal bir kitleden ötürü beceriksizdir inançsızlar... II.Vücudumda imkânsız bir tat,nesneler çevik bir varoluşun habercisi Kıyısında öldüğüm bir sevgilinin dudağını en çok annesine benzetebilirim. Ki ölümlüdür ayrılık, nesneler en çok bir bankanın önünde büyürler Paralar yapışır milyon kere yalnızlığın içinde Ve kişisel benliklerimiz ile alay ediyor her şey. Nesneler alkol büyüklüğü, canlı ve cansız aranmaz III.Tüm yollar kapandı. Dramlar çek ey giz!Annesine benzeteceğin bir dudağın hafif kırıntısıyla baş başasın Bağlılık, tatlı köpeklik ve erdem Tüm başka yolların piç olduğunu ispatlar... Bir esrimeyle dokunduğum mutluluk yanı başıma geldi, Beynimin kaçıncı odasında bir kapıda... İlerlediğim sokak! Aragojik! Şehirler kurduğum çocuk parmaklarım, -toz bulutu yüceliğinde- Ve hep iyi niyetle içine sokulduğum sevgi ve kin aldattı beni Yolunu bulamayan bir sessizliğin çıkardığı bilmece! Kulaklarımı kapattım! Uçkuru dağlara dayandı temiz yerlerimin Güneydoğu kırsalından vakumlanan bir Nirvana hali Güller büyütüyorum karlar altında Ve biliyorum; Aşk hiçbir zaman sperm ve orgazm halinin fotoğrafı değildi Mücadele tamamen kişisel Aç gökyüzünü ey sen! Göksel tüm verilere ihanet say, şu ihanetçi çocuğun ufak cücüğünü Kaçma olduğun yerde ol, Hazır! Şimdi işeyeceğim... Defol git şimdi tüm nesnelerimden. ~~~
|
|