[Gökçeyazın] "Kaybedenin Önde Gideni" | Melek Öztürk

"HARİKULADE BİR İNSANIM"

Charles Bukowski'nin tüm külliyatını yayınlama konusunda azimle ilerleyen Parantez Yayınları'ndan yeni bir Bukowski kitabı daha: "Kaybedenin Önde Gideni".
Parantez Yayınları'nın bugüne kadar Türkçe okurlarla buluşturduğu 23., başka yayınevlerinden çıkan kitaplarıyla birlikte 30. Bukowski kitabı olan "Kaybedenin Önde Gideni", Bukowski'nin artık neredeyse resmi çevirmeni diyebileceğimiz Avi Pardo'nun imzasını taşıyor yine.
Ekim 2007 itibariyle kitapçı raflarında yerini alan kitap, Bukowski'nin külliyatını kitaplıklarında eksiksiz tamamlamaya çalışanlar için kaçırılmayacak bir yapıt.

Hayattayken yayınlanmış 45 kitabının yanında, ölümünden sonra ortaya çıkan yazıları, şiirleri, anıları da teker teker yayınlanmaya başlanan yazarın ilk şiirlerinden oluşan "Kaybedenin Önde Gideni", bu çalışmanın da ilk kitabı. Çocukluk ve ilk gençlik çağlarına ait ilk şiirlerinden oluşan bu kitabında yazar, kaybedenlerin ya da kazanmayı hiç istemeyen marjinallerin aşklarına yoğunlaşıyor yine. Âşık olduğu ilk fahişeyi, ilk kankasını her zamanki ironik dili ve komik üslûbuyla, şiirle düz yazı arasında gidip gelen bu özgür metinlerinde anlatan Bukowski, bu kitabında da yaşadıklarından yola çıkarak her satırında anekdot tadındaki cümleleriyle dikkat çekiyor.

Aynı zamanda "Sabaha Kadar Açık Cilt" serisinin de birinci kitabı olan "Kaybedenin Önde Gideni", "hayata kafa tutan pis moruğun" barlar, alkol, fahişeler ve düşkünlerle örülü hayatının izlerini taşıyor.

Yazarı ve eserini belki de en iyi anlatacak olan yine kendisi olduğuna göre, kitabından çarpıcı bir alıntıyla sözü yazara bıkarıyoruz:

Sadece sıkıcı insanlar sıkılır.
Sadece yanlış bayraklar dalgalanır.
Size Tanrı olmadıklarını söyleyen insanlar aslında aksini düşünürler.
Tanrı başarısızlıkların bir icadıdır.
Tek cehennem bulunduğun yerdir.
Dallas'tan geçtim ve Pasadena'da aylaklık ettim.
Anam ağlamadı çünkü ağlatacak kimse yoktu.
İki boy aynasını tuzla buz ettim ve beni
hâlâ arıyorlar.
İnsanın asla girmemesi gereken mekânlara girdim.
Acımasızca dövülüp ölü diye bırakıldım.
Kafatasımda cop darbelerinden oluşmuş bir sürü yumru var.
Melekler korkudan altlarına kaçırdılar.
Harikulade bir insanım.
Siz de öylesiniz.
O da öyle.
Güneşin sarı nabzı ve dünyanın görkemi de.