[Hezeyan] "Kimse Bir Gün Gözlerimi Sevmeyecek" | Ziya Alpay
"NE ÇIKAR SİZ BİZİ ANLAMASANIZ DA"“Kitaplar yüzünden çok acı çekiyorum Esat abi. Sanki hepsi benim için yazılmış.” - Tutunamayanlar / Oğuz Atay Aynen öyle. Raskolnikov benim, Oblomov benim, Aylak Adam benim, Abdullah Efendi benim, Mümtaz benim, Hayri İrdal benim, Zebercet benim, Genç Werther benim. Bu sürüp gider böyle…Erkekler gibi tükürmesini, sigara içmesini, havluya yüzümü silmeyi, eşyayı tutmasını bilmiyorum bu yaşımda. İnsanlara para uzatmasını bilmiyorum daha; cüzdanımdan para çıkarmasını beceremiyorum. O yüzden uzun zamandır cüzdan taşımıyorum. Ne işim var bu dünyada benim? Bugün annem dayanamadı; ne yazdığımı sordu. Ona nasıl anlatsam? Neredeyse bütün hayatımı birlikte geçirdiğim ve beni gerçekten seven insana hiçbir şey anlatamamak ne kötü. Ciddi konularda karşıma yalçın dağlar gibi çıkanlar gülmeye sıra gelince teslim oluyorlar hemen. Bu işi de bana bırakıyorlar. Sen de bununla kendini teselli et, diyorlar herhalde. Bu ayrıcalığı bana verenler cahil insanlar tabii. Bilgiçler bu mesele üzerinde durmuyorlar bile. Ya da güldürme isteğimi alay konusu yapıyorlar. Onu gülünç duruma sokanları rezil edeceğim. Ona vuranları parçalayacağım. İntikam Kılıcı'nda başrolü oynayacağım. Onu tanıyanları, onu ezenleri, hor görenleri, yakınlık göstererek eziyet edenleri, saklandıkları deliklerden bir bir çıkararak kahredeceğim. Evleri, meyhaneleri, parkları, kerhaneleri, sokakları, müzeleri, arabaları altüst ederek onları teşhir edeceğim. İkinci gelişini size haber vereceğimi söylememiş miydim? Ayrıca, artık ülkesinin sınırları içinde kumar oynanmasını istemiyor. Hiçbir şeyin talihe bırakılmasına razı değil artık. Kaderin ağlarını parçalamaya geldi. Onu anlatabilmek için bana içki ver, boğazım kurudu. Fakat o gelecektir. (Yani ben. Selim Işık) Birinci gelişinde ona kötü muamele yapanlar utanacaklardır. O, üstünde şimdiye kadar görülmemiş bir üniformayla beyaz atına biraz çarpık olarak binmiş bir vaziyette sokağın başında görünecektir. İşte o zaman kıyamet kopacaktır. Selim Işık'ın ta kendisiyim ben. Hayatımın en üretken olacağı zamanında tükendim. Ne okuyabiliyorum ne de yazabiliyorum. Sevgilerime karşılık bulamayınca yapayalnız kalıyorum. Anlamı yok böyle bir yaşamın ama işte ölemiyorum. Napayım ben, hiç bilemiyorum. Bilebildiğimiz 4+1 duyu 3-4 ve 5. boyutta. Sistemin sahipleri ile kıyaslandığında karasaban gibi kalıyoruz. Ayrıca şüphe bir sonraki kapının anahtarıdır, ki bu ilkel makineden elbette daha mükemmelini amaçlamak doğaldır. Köprü diyor garibim: Mikrodan makroya, var olan -var eden her güç biziz... “Ne çıkar siz bizi anlamasanız da *“Ne Gelir Elimizden İnsan Olmaktan Başka” / Edip Cansever ~~~ |