[Hezeyan] "Ölüm" | Mahir Çelik"ASARKEN DÜŞLERİ ŞİZOFREN BİR GECENİN İPİNE"Kara gecenin bağrından damlıyordu korkutucu sessizlik, ölüm… Ve tavanda asılı kalan ruh... Tamamlıyordu korkuyu… Düştü düşecek birazdan bulacak bedeni... Yakalamaya çalışsak da kaçsak da o istediği zaman geliyor… Her düştüğünde insan, çığlıkların kül olduğu yerde yeni olmak adına topluyor kendini bir bir ölüm labirentin çıkmaz sokaklarında… Kaybolmak bu olsa gerek… Zamanın boşlukta durması… Bulanık sularda kaybolmak gibidir bu labirent… Ve peynir kokusuna koşan fare gibidir ölüm… Çocuklar, deliler, sevdiklerimiz, sevmediklerimiz ve biz… Bu labirentin birer figüranı gibi kabullenmek düşmüştür payımıza… Ve asıl olan tüm mantığın yitirilişidir. Ölüm bulduğunda herkesi. Ölümün sesi var mıdır? Asıl olan zamanın boşlukta asılı kalmasıdır… Nefes alsan da ne fayda ölmüşsündür işte… Zaman durmuştur… Varlığın işgal etse de dünyayı… Ruhun bir ölü gibi çürümüştür. Tanışmıştır herkes bu paradoksla. Kimisi bir kurşun ucunda Ne kadar yakınız ölüme… Gözlerden akan son bakışlarda görürüz bazen Bedenin ve ruhun son kullanma tarihi… Hiçbir şey değiştirmeyecek bu eylemi… Bu lanet meyvenin tadını almak herkese düşecek… Rövanşı olmayan bir hayattır ÖLÜM…
Asma kilidi çoktan kırılmış ve damlamıştır içimize… ~~~ |